Καπάκωσε με

Πες μου πως όλα θα πάνε καλά. Πείσε με! Προσπάθησε. Προσπάθησε να με πείσεις πως όλα θα πάνε καλά(όλα θα πάνε καλά, όλα θα πάνε καλά, όλα θα πάνε καλά, όλα θα πάνε καλά, όλα θα πάνε καλά).Πες μου, όλα θα πάνε καλά θα δεις. Γιατί όλα δεν πάνε καλά. . . 

David Alfaro Siqueiros, Collective Suicide, 1936

Leon Golub, White Squad, 1987

Leon Golub, Napalm I, 1969

Ben Shann, Hunger, 1942-43

Οι μέρες πέφτουν πάνω μου σαν χαλάζι. Σύγκρουσις.

Maya Kulenovic, Collide, 2008

με ανακρίνουμε

Maya Kulenovic, Interrogation, 2006

κάθε που ολισθαίνω

Maya Kulenovic, Lapse, 2009

και όσο πιο πολύ με πνίγουν

Maya Kulenovic, Water, 2006

τόσο πιο πολύ αισθάνομαι σαν ψάρι έξω απ' το νερό.

Τις νύχτες καλύτερα άυπνη 

Maya Kulenovic, Insomniac, 2005

να μην ονειρεύομαι

(Έχουν πάει εκδρομή. Τους περισσεύει καιρός για εκδρομές. Με άφησαν εμένα να σαρώσω την αυλή, να γαληνέψω τους αρουραίους. Μόλις φύγουν οι νάνοι, αρριβάρουν οι αρουραίοι.  . . . .. . . . . . ....Όταν γυρνάν απ' τις εκδρομές τους, τους λέω έκανα ένα ξεκαθάρισμα, ξεθεώθηκα στη δουλεία από τη στιγμή που φύγανε. Αυτοί κουνάνε το κεφάλι, μέτα χασμουρητά, μετά χάφτουν, ξερνάνε. Δεν καταλαβαίνουν την διαφορά. Η Αλήθεια; Κάθομαι κι ανακατεύω αποφάγια, πέτσες, τραγανά, χοντράδια. Τους λέω, εγώ εδώ θα μαρτυρήσω σαν τους οσίους, ξεπατώνομαι, ούτε δούλα να 'μουνα, μέχρι που μπλαβίζει το μούτρο μου, να αισιοδοξώ για ένα τάδε χαρτζιλίκι, μια υπόσχεση για οικονομική ενίσχυση, ένα άλφα κατιτίς; Αυτοί χασμουριώνται, δείχνουν το αίμα που έχει κολλήσει στα δόντια τους, έχουν για ψυχαγωγία τους το ξύσιμο, γλείφουν τα παιδάκια τους, επιστρέφουν με τα δίχτυα τους, τις αραχνοφωλιές τους, τις παγίδες τους, μας παρουσιάζουν για τέρατα τα αθώα θηράματα τους, σαβουρώνουν. Ψυχαγώγιες ατελείωτες. Και το πόστο; Ο διορισμός; Τι θα γίνει με τους αρουραίους και το νταραβέρι που έχω ανοίξει μαζί τους; Τι γίνεται με τους αρουραίους που έχω βάλει στην πάντα για σας, που τους μάδησα και τους κρέμασα να ξεραθούν για παστό, άσε η μπριζόλα απο αρουραίο που μαγείρεψα με χίλιες συνταγές για να σας ευχαριστήσω; Ούτε την αγγίζουν. Ματιά δεν της ρίχνουν. Που 'ναι την τότε; Την έκρυψαν, την κρύβουν μέχρι που δεν με κρατούν τα πόδια μου, πέφτω κάτω, τότε την φανερώνουν μαυρισμένη, μουχλιασμένη, γυαλιστερή, κοκκαλωμένη, και την τρώνε: το επινίκειο έδεσμα. - σελ 130-131, Οι Νάνοι, του Χάρολντ Πίντερ, εκδόσεις Καστανιώτη)

το παραμύθι(μύθοι) αλλάζει μορφή και οι κούκλες

Kiki Smith, Puppet, 1994

γίνονται

Kedrick Mar, Pain Receptors, 2006

Με άλλα λόγια επειδή

Pamela Tate, Something Is Never Quite Right, 2009

κοίτα να δεις τι θα κάνουμε. Θα κουλουριάσω δίπλα σου σε στάση εμβρύου(μια μπαλίτσα τόσο δα μικρή πολύ μικρή που εύκολα μπορεί να χαθεί)και συ καπάκωσε με με το κορμί σου. Και. . . Σε παρακαλώ, μην με αναγκάσεις να σε παρακαλέσω. Και  . . . που το θέλω(αυτά που θέλω)(σε θέλω)τόσο μην με κάνεις να ντραπώ.