My name is. . . ?

Στο θυροτηλέφωνο Ράλλη, στην πόρτα Στέργιος Αφεντούλης. Με λένε Σοφία. Σοφία σημαίνει ''ευφυία'', ''δεξιότης''. Συμβολίζει το δεύτερο πρόσωπο της Αγ. Τριάδος. Αυτό είμαι; Δεν νομίζω. Δεν πλησιάζω καν. Λάθος όνομα; Λάθος εγώ(αν δεν με αντιπροσωπεύει το όνομα απο τι κρίνομαι; εκ' του αποτελέσματος; προτιμώ εκ' τον προθέσεων γι' αύτες μπορώ να εγγυηθώ); 

   Σύμφωνα με τον νομιναλισμό φιλοσοφική θεωρεία του μεσαίωνα οι καθολικές έννοιες (universalia) δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα, αλλά είναι απλώς λεκτικά σύμβολα χωρίς υπόσταση (ονόματα). Ονόματα τα οποία επινοούμε για να κατατάσσουμε τα όμοια μεταξύ τους αντικείμενα. Η θεωρία αυτή αναφέρεται και με τον ελληνικό όρο ονοματοκρατία. Ο Ροσελίνο υποστήριζε ότι οι καθολικές έννοιες(ονόματα) των πραγμάτων, υπάρχουν μόνο ως ''ταλαντεύσεις της φωνής'' (flatus vocis) και οτι πραγματική ύπαρξη έχουν τα συγκεκριμένα, τα επιμέρους πράγματα. Με λένε Σοφία το γράφει και η ταυτότητα μου μα δεν είμαι καθολική έννοια και ψάχνω τα επιμέρους στοιχεία που μένουν κρυμμένα. 

     Η χρήση του ονόματος ως στοιχείου διάκρισης του ενός ανθρώπου από τον άλλο, είναι φαινόμενο που παρουσιάζεται από τα πρώτα στάδια οργάνωσης της κοινωνίας. Το περίεργο είναι όμως πως ενώ στόχευε στην εξατομίκευση του καθενός σε σχέση με το πολυάνθρωπο κοινωνικό σύνολο, αποτελεί μέσο μαζικοποίησης, ακόμα ένα μέσο ταυτοποίησης και όχι προσωπικοποίησης. Με το όνομα μάχες έχουν δώσει η ιστορία, η αθανασία, οι τέχνες οι καλλιτέχνες και όχι μόνο. 

   Η ιστορία καμιά φορά κρατάει ονόματα άσχετα με την φύση των πραγμάτων. Όπως στην περίπτωση του Tintoretto. Ο Jacopo Comin μετέπειτα Jacopo Robusti έγινε τελικά γνωστός με το παρατσούκλι Tintoretto από το ''tintore'' που σημαίνει βαφέας. Όχι όμως ως συνειρμός της ζωγραφικής του, αλλά λόγω του πατέρα του ο οποίος ήταν βαφέας και έμπορος χρωμάτων.

Self Potrait, 1588

 

 

 

 

 

 

A Philosopher, 1570

O Guido di Pietro κατέκτησε την αθανασία με το παρατσούκλι Fra Angelico μιας και μετά τον θάνατο του το 1455 δοξάστηκε ως ''the Angelic Painter''. Για να είμαι απόλυτα ακριβής απαρνήθηκε το Guido di Pietro και επέλεξε το Fra Giovanni όταν έγινε δομινικανός μοναχός και το Fra προέρχεται από κει. 

Blessed John of Fiesole, 1400-1455

 

St. Dominic Adoring the Crucifixion, 1440's

Άλλοι πάλι είδαν το φως της δημοσιότητας με ψευδώνυμα προκειμένου να σηματοδοτήσουν, διασκευάσουν, διασκεδάσουν γεγονότα ή την ζωή τους ολόκληρη. Όπως η γλύπτρια και σχεδιάστρια μόδας Germaine Emilie Krebs γνωστή ως Madam Gres. Το Gres είναι μερικώς αναγραμματισμός του Serge, όνομα του πρώτου της άντρα Serge Czerefkov.

Η ο Captain Beefheart που προφανώς δεν βαφτίστηκε έτσι αλλά Don Glen Vliet. Είναι περισσότερο γνωστός ως μουσικός κυρίως της Avant-garde σκηνής και για τις προοδευτικές συνεργασίες του με τον Frank Zappa(τον ακούμε και στο BeefheARt soundtrack)σχεδίασε τα περισσότερα εξώφυλλα της μπάντας του και όταν αποσύρθηκε το έκανε για να αφοσιωθεί στην ζωγραφική. 

Doc at The Radar Station

Back Cover of Lp

Trout Mask Replica

Crepe and Black Lamps(δεν είναι εξώφυλλο)

   Ο Man Ray αντίθετα με το ψευδές, ήθελε να αρνηθεί και αν γίνοταν να εξαφανίσει παντελώς το πραγματικό του όνομα Emannuel Radnitzky. Που θεωρούσε υπεύθυνο για τον χλευασμό και ρατσισμό που υφίστατο ως Ρώσο-Εβραίος στο Brooklyn το 1900. Μια πορεία ανατροπής που φαίνεται και στα έργα του.

Le Cadeau, 1921

Prayer, 1930

La Marquise Casati, 1935

O Vostanik Manuk Adoyan, άλλη φυσιογνωμία δεν ήθελε να ανατρέψει έφτιαξε τον δικό του κόσμο. Έχοντας επιζήσει από την γενεοκτόνια των Αρμενίων απογοητευμένος από την σκληρή πλευρά της πραγματικότητας έγινε ο Arshille Gorky. To Arshille από το Achilles τον Τρωικό Αχιλλέα και το Gorky από τον Maxim Gorky τον Ρώσο συγγραφέα του οποίου έλεγε πως ήταν συγγενείς. Έλεγε ψέματα για την ηλικία του και τα γενέθλια του και του άρεσε να παριστάνει τον πετυχημένο Ρώσο ποτρετίστα που σπούδασε στο Παρίσι και πειραματίζονταν με τον αυτοματισμό.

Summation, 1947

The Leaf of The Artichoke Is An Owl, 1944

O Banksy μιας και θεωρείται παράνομος δεν αποκαλύπτει και πολλά το όνομα του ποιός ξέρει; Μια ψεύτικη ταυτότητα για την τέχνη που αμφισβητώντας την πραγματικότητα περισώζει την αλήθεια.

Τι παραπάνω να ζητήσεις απ' το να σε αγαπάνε; Η να σε λένε Malgorzata Bialek και οι φίλοι σου χαιδευτικά να σε λένε Goshka!

Νewspaper

What's Left

 

για περισσότερα www.goshka.art.pl

    O Γουλιέλμος του Όκαμ, γνωστός νομιναλιστής, πίστευε ακράδαντα ότι στο κάθε ξεχωριστό άτομο δεν υπάρχει καμιά γενική έννοια ουσίας πέρα απο τη δική του. Δεν περιμένω οι ουσίες μας να ταυτίζονται πες με Σοφία, ή κυκλοθυμική, ή οξύθυμη, ή παρορμητική, ή ορθολογίστρια, ή . . . ή . . . οσα θες όπως θες είμαι όλα όσα με ζεις και κάτι παραπάνω. Aρκεί να με ζεις. Ζεις;;; Εσένα πως σε λένε;

Δεν μ' αρέσει να με παιδεύουν . . .

Πιστεύεις πως τελειώνοντας τα γυμνάσιο, λύκειο και με το που θα πάψεις να ασχολείσε με τους γεμάτους ακμή και τεστοστερόνη έφηβους θα τελειώσει και η έρα του τραμπουκισμού. Γνωρίζεις βεβαίως, βεβαίως πως η βία υπάρχει εκεί έξω, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, τρομοκρατία, πολεμικές συρράξεις κ.λ.π., κ.λ.π. Αλλά αυτά ακούγονται τόσο μακρινά και απρόσωπα που δεν σε αγγίζουν. Ώσπου να έρθει το γκρι. Μια ζώνη όπου δεν υπάρχει μαύρο-άσπρο και μιας και όλα έχουν μια μορφή πιο αχνή, δεν είσαι σίγουρος αν μπορούν να σου σκοτώσουν την ημέρα. Δεν είναι βία δεν είναι τρομοκρατία είναι απλά . . .

  Απλά ο τραμπουκισμός του γέρου που σε σπρώχνει με την μαγκούρα για να περάσει ενώ υπάρχει άπλετος χώρος. Ο τραμπουκισμός του κακομαθημένου που ξέρει τι μπορεί να επιτύχει με τις κραυγές του. Ο τραμπουκισμός του διανοούμενου που επιδεικνύει την καλλιέργεια και μόρφωση του ωσάν επιδειξίας προκαλώντας σου αμηχανία. Ο τραμπουκισμός της όμορφης που δεν χάνει τον χρόνο της σε οντισιόν μα πάντα παίρνει τον ρόλο της πριγκίπισσας. Ο τραμπουκισμός της γραμματέας, του υπάλληλου, του γραφειοκράτη που σε απειλεί με διαδικαστικά γρανάζια για να βιώνει την αίσθηση της εξουσίας. Ο τραμπουκισμός του άλλου, του ξένου, του διαφορετικού, που εξαναγκάζει την αποδοχή σου, προκειμένου να μην είσαι ρατσιστής. Προς Θεού, μην διαφωνείς! Ο τραμπουκισμός του παράλυτου και αδύναμου που πρέπει να υπηρετείς για να μην θεωρείσαι κακός, αχάριστος, απαθής.

   Ο Ρίτσος λέει

Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων
είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου
είναι το χαμόγελο της μάνας
Τίποτ’ άλλο δεν είναι η ειρήνη.

Τότε 'γω είμαι σε εμπόλεμη ζώνη, στο γκρι του φαντάσματος. Δεν χαμογελάμε, δεν χαιρετάμε, απαιτούμε, διεκδικούμε. Τραμπουκισμός από τους δυνατούς και ισχυρούς. Τραμπουκισμός και από αυτούς που θα 'θέλα να επιλέξω να αγαπάω, να σέβομαι, να προστατεύω. Τον παππού, το παιδί, τον καθηγητή, τον ανάπηρο, τον μετανάστη.

   Είναι στιγμές που αισθάνομαι πολλή κουρασμένη, λες και είμαι ο Άτλαντας με τον κόσμο όλο θέλει να πατήσει στους ωμούς μου. Είναι λες και όταν πάτησε ο άνθρωπος στο φεγγάρι, το βλέμμα μας που πλανήθηκε ψηλά, έμεινε εκεί σκαλωμένο και δεν ξέρει πια πως να γυρίσει πίσω. Μόνη επιλογή κατεύθυνσης το προς τα πάνω, γίναμε κάθετη. Όχι πια δίπλα, όχι πια δεξιά-αριστερά, όχι οριζόντια. Μα που χάθηκε ο ορίζοντας; Ιεραρχικά πάντα εις ανώτερα να φτάσουμε . . . . . . .  

αυτός είναι ο πύργος της Βαβέλ μας. Μιας Βαβέλ όπου δεν επικοινωνώ, δεν μιλάω την ίδια γλώσσα, πολεμώ. Και τώρα πια πώς θα το πω αυτό το ''εγώ είμαι εγώ''; Η βια γίνεται μια απεγνωσμένη προσπάθεια ύπαρξης. Για να υπάρχω όμως πρέπει να μπορώ να συνυπάρχω. Είναι κακό δηλαδή που δεν μ' αρέσει να με παιδεύουν, μ' αρέσει να με χαϊδεύουν;

Υ.Γ. 1. Η σημερινή ανάρτηση δεν περιέχει εικαστικό υλικό όπως συνήθως μιας και δεν θέλω να τραμπουκίσω με αισθητική.

Υ.Γ. 2. Υποστηρίζω το ''Δεν μετανιώνω για όσα κάνω'' άρα θα' πρέπε διπλά να προσέχω τι κάνω αλλά είμαι απρόσεχτη, κυρίως με αυτούς που αγαπάω. Είμαι δύσκολος άνθρωπος κυρίως γιατί με αμφιλεγόμενες ''αρέτες'' τραμπουκίζω τους γύρο μου. Ίσως περισσότερο απ' όλους την αδερφή μου, ζητώ συγγνώμη. 

Υ.Γ. 3. Λιγότερο ίσως απ' την αδερφή μου αλλά αυτός δεν είναι λόγος να μην ζητήσω συγγνώμη κι από αγοράκια που μου έχουν αδυναμία και έχω τραμπουκίσει αδύναμη η σαρξ θέλει λεπτούς χειρισμούς αλλά δυστυχώς δεν μαθαίνονται αυτά.