Η κατάσταση της υγείας μου(ανύπαρκτη) και κάποια τραγικά γεγονότα με έπεισαν πως η διάρκεια της ζωής μου θα είναι σύντομη. Μπορεί να φαίνεται σε κάποιους αυτή η σκέψη τρομακτική για μένα όμως ήταν ανακουφιστική. Εναγκαλίστηκα αυτήν την ιδέα γιατί είναι πιο εύκολο όταν ελπίζεις πως όλα θα τελειώσουν σύντομα και θα ξεκουραστείς.θα τελειώσει και αυτό το βάσανο, κάνε λίγη υπομονή. Ώσπου μ’ αυτά και μ’ αυτά ήρθαν τα 25α γενέθλια μου με ‘μένα ακόμα εδώ και μάλιστα εμπειρικά πλέον αποδεδειγμένα, με χρόνια ζωής μπροστά μου(αντέχουμε).Ε εμένα εκεί με έλουσε κρύος ιδρώτας . Ξαφνικά εκεί που ζούσα σε μια μόνο διάσταση, αυτή του χώρου, μπήκα σε άλλη πιο σύνθετη και περίπλοκη όπως αυτή του χωροχρόνου. Ο χρόνος γίνεται έννοια δυσοίωνη μόνο όταν έχει και μελλοντική υπόσταση. Το παρελθόν το έζησες, το παρόν είναι σε αυτόματο πιλότο, το μέλλον όμως; Το άγνωστο είναι πιο τρομακτικό από το οικείο. Από τότε πέρασαν χρόνια και πλέον δέχομαι ακόμα και τον ισχυρισμό της φυσικής περί 9 διαστάσεων.
Όλα αυτά όμως μου άφησαν κουσούρια που δεν θα είχα αντιληφθεί πόσο προβληματικά είναι χωρίς την παρουσία των δικών μου ανθρώπων.Π.χ, δεν λειτουργώ μακροπρόθεσμα.
- Πες μου να ξέρω, να κάνω την κράτηση;
-Τι θα κάνουμε στις διακοπές του Αυγούστου;
-Τα Χριστούγεννα που θα πάμε;
-Του χρόνου θα το αναλάβεις εσύ έτσι;
-Δεν μας βλέπεις μαζί στο μέλλον;
Άρα αρνήσε/δεν με θες/δεν με νοιάζεσαι/αδιαφορείς/είσαι ασταθής/δεν μπορεί κανείς να στηριχτεί πάνω σου/δεν δεσμεύεσαι/δεν δομείς . . .
Για την μεγάλη πλειοψηφία ότι έχει χρονική διάρκεια είναι πολύτιμο. Αιώνια αγάπη, διαχρονικό κομμάτι, vintage ρούχα, αναλλοίωτο υλικό κλπ. κλπ. Ότι άντεξε στον χρόνο κατατρόπωσε τον δικτάτορα. Γιατί όμως ανακηρύχθηκε ο χρόνος εχθρός; Επειδή οδηγεί στο τέλος; Επειδή τροφοδοτεί τις ρυτίδες; Καμπουριάζει την πλάτη; Στραβώνει τα δάχτυλα; Αν δεν υπάρχει όμως αθανασία η αναζήτηση της αιωνιότητας είναι ματαιοπονία. Η συγκατοίκηση με τον χρόνο δεν είναι εύκολη υπόθεση είναι όμως σίγουρα πιο εύκολο να μένεις με τον φίλο σου αντί με τον εχθρό σου. Eternity is dead long live the moment.
 |
| Eternity Clock by Robbert Van Der Steeg |
Ας συγχρονιστούμε λοιπόν! Με το πέρασμα των χρόνων Contemporary θεωρείται η τέχνη από το τέλος του Β’ Παγκόσμιου πόλεμου μέχρι σήμερα αυτή όμως είναι μια μουσειολογική κυρίως διευθέτηση. Το Contemporary ξεκίνησε(δεκαετία ’70) και εννοιολογικά σημαίνει η ¨τέχνη που δημιουργήθηκε και συνεχίζει να δημιουργείτε κατά την διάρκεια της ζωής μας ¨. Με άλλα λόγια σύγχρονο σε(με κριτήριο) μας. Η ζωή μας είναι το χρονικό πλαίσιο της σύγχρονης τέχνης.Στιγμιότυπα της ζωής της μοιράζεται μαζί μας η Tracey Emin
 |
| My Bed by Tracey Emin, 1998 |
|
 |
| My Bed by Tracey Emin, 1998 |
Το ίδιο του το αίμα ο
 |
| Self by Marc Quinn, 1991 |
Το άγαλμα είναι φτιαγμένο από 4,5 λίτρα αίματος του ίδιου του Quinn μαζεμένα σε διάστημα 5 μηνών. Το πρώτο το έφτιαξε το 1991 και από τότε φτιάχνει ένα κάθε 5έτια.
Όχι δικά της . . . .μαλλιά
 |
| Sand Castle by Agustina Woodgate, 2008 |
τα οποία μάζεψε στο διάστημα 2004-2008 έχοντας κινητό κομμωτήριο στους δρόμους.
 |
| by Olaf Brauning, 2008 |
 |
| Hollow Muscle by Andrew Krasnow, 2009 |
Το υλικό με το οποίο δουλεύει ο Krasnow είναι το ανθρώπινο δέρμα. Ποία γλυπτά είναι άραγε πιο αιώνια του Krasnow ή του Dimitri Tsykalov
 |
| Organs by Dimitri Tsykalov, 2009 |
 |
| Scul by Dimitri Tsykalov, 2009 |
λαχανικά, φρούτα, κρέας. Με την ιδέα του φαγητού στην τέχνη έπαιξε παλιότερα και ο Dieter Roth, τα χρησιμοποιούσε στα έργα του προκείμενου να σηματοδότηση τις αλλοιώσεις που φέρνει η αποσύνθεση.
 |
| Insel by Dieter Roth, 1968 |
.
(υπολείμματα τροφών, γιαούρτι, σύρμα, καρφιά κ.α.).
Η Sonja Alhauser πάει ένα βήμα παραπέρα. Τα έργα της είναι από σοκολάτα, καραμέλα, βούτυρο, ζάχαρη σκέτη γλύκα. Στην έκθεση της Basic Exhibition επέτρεπε στο κοινό της να τα δοκιμάσει διαμορφώνοντας και αλλάζοντας έτσι το ίδιο την μορφολογία. Κατανάλωση ή μετουσίωση τέχνης;
 |
| Basic Exhibition by Sonja Alhauser, 2001 |
Ενώ κάποια πράματα αντέχουν όσο μια δαγκωνιά άλλα αντέχουν όσο μια πατημασιά. Το Boijmans van Beuningen μουσείο ζητάει αποζημίωση από τον ατυχή επισκέπτη που πάτησε κατά λάθος στην πλατφόρμα από φυστικοβούτυρο του Wim T. Schipper.
 |
| The Peanut-Butter Platform by Wim T, Schippers, 1962 |
Χρειάστηκαν 2000 βαζάκια και ο ίδιος ο Schipper υποστηρίζει
Why is ‘Peanut-Butter Platform’ a work of art?
The idea behind ‘Peanut-Butter Platform’ is that in principle everything is meaningless and senseless, and therefore still worthwhile. Of course peanut butter on the floor is very strange. But by exhibiting it in a museum people can see that something like this can also be art and it will make them think about what art really is. I show that art can be made from anything if you simply call it that. The visitor must look for his or her own answers in life and not simply accept other people’s opinions. It is about having fun with the most ridiculous things.
Πόσο άραγε αντέχει το χαρτί; Διπλωμένο αντέχει πιο λίγο; Το διπλώνεις λοιπόν ή όχι;
 |
| Flur (gespiegelt) by Simon Schubert, 2008 |
 |
| Flur mit Türen by Simon Schubert, 2005 |
 |
| Rundtreppe und Raum by Simon Schubert, 2008 |
 |
| Orrella by Anne-Elina Alho |
 |
| The Bureaucrat by Anne-Elina Olho, 2003 |
Όταν o καμβάς έχεi πνοή και η τέχνη είναι ζωντανή πόσο διαρκεί;
 |
| Julie by Alexa Meade |
 |
| Spectacle by Alexa Meade |
 |
| Spectacle by Alexa Madea |
Όσο μια έκθεση
 |
| Testament by Heather Ackroyd and Dan Harvey, 1998 |
Φτιαγμένη από γρασίδι η προσωπογραφία 8x8m είναι το τοπίο που μεγαλώνει, ωριμάζει και μαραίνεται όσο κρατάει η έκθεση.Αν όμως είσαι από νερό η όλη διαδικασία κρατάει 30 με 40 λεπτά.
 |
| Melting Man by Nele Azevedo |
 |
| Melting Man by Nele Azevedo |
|
|
300 αγάλματα το 2005 στο Sao Paulo, 400 το ίδιο χρόνο στα L'Opera Stairs και Mairie du Novienne του Παρισιού, το 2006, 500 στη Braunschweig Plaza και 1000 στο Porto, πάνω από 1200 στην Ιταλία. Και μετά ήρθαν οι στάχτες
 |
| Project Consume or Conserve by Wieki Somers, 2010 |
Η σχεδιάστρια Wieki Somers δημιούργησε γλυπτά καθημερινών αντικειμένων από ανθρώπινες στάχτες.
 |
| Project Consume or Conserve by Wieki Somers, 2010 |
Σε τι αποτείνουμε φόρους τιμής; Με τι είμαστε δεμένοι; Τι γινόμαστε;
 |
| Project Consume or Conserve by Wieki Somers, 2010 |
Αναμφισβήτητα το διαχρονικό έχει αξία. Ακόμα και αν δεν υπάρχει αιωνιότητα κάθε τι που πάει να την προσεγγίσει είναι άθλος. Είναι όμως περιοριστικό να αγαπάμε μόνο τους νικητές. Γι ‘αυτό και άκαιρα εύχομαι για το νέο έτος. Όσοι δεν αγαπήσανε, να αγαπήσουν και όσοι δεν αγαπήθηκαν, να αγαπηθούν και όσοι δεν μ’ αγαπάνε, λίγο γρήγορα γιατί τικ-τακ, τικ-τακ(τα χούγια δύσκολα κόβονται).
