Εκτός Τόπου και Χρόνου

(έκφρ.) εκτός τόπου και χρόνου, για έλλειψη προσαρμογής στις συνθήκες του περιβάλλοντος και της εποχής στην οποία ζει κάποιος.

Tahitian Landscape by Paul Gauguin, 1893

Laura Knight, Boys

Slightly Open Clam Shell, by Georgia O'Keeffe, 1926

Summer by Joan Miro, 1938

Bateaux Pavoises, by Raoul Dufy, 1946

Beach by L.Orekhov, 1950

Watermelons by Diego Rivera, 1957

Three Ice Cream Cones by Wayne Thiebaud, 1996

Ice Cream by Evelyne Axell, 1964

A Bigger Splash by David Hockney, 1967

Καλοκαίρι by Ρένα Μαλλιωτάκη, 1998

Summer Sun(glass sculpture) by Dale Chihuly, 2005

Beach Reader by Robert W. Brunelle Jr., 2005

Relinquishing by Eric Zener, 2006

Summer by Carole Feuerman, 2008

Summer Days by Ann Flynn

Parasol by Nicola Jones

Flip-Flops After Andy Warhol by Linda Kegley

Hot Day, Hot Coffee by Carol Marine, 2011

Tall Man and Dancer by Philip Barlow, 2011

Swimming Pool In the High Street(Scotland) by Julian Beever

η Φυσική

: Γνωρίζετε βέβαια ότι είστε ιδιαίτερα γνωστός επειδή έχετε δείξει πως είναι δυνατό να καταστεί ένα αντικείμενο αόρατο! 

Ναι, και αυτό έχει να κάνει με τις αρχές της γεωμετρίας πίσω από τα οπτικά μέσα, καθώς και τις διάφορες ιδέες μου για την γενική σχετικότητα στην οπτική. Στην ουσία χρησιμοποιώ ένα υλικό για να αλλάξω την γεωμετρία του χωροχρόνου προκειμένου να δημιουργηθεί μια κοιλότητα όπου μπορώ να κρύψω αντικείμενα.-Ulf Leonhardt

http://www.infogenesis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=71

η οικονομία

Από τα άμεσα ζητήματα: ο Χάρβεϊ για παράδειγμα δείχνει πως μια νέα κερδοσκοπική φούσκα γιγαντώνεται στην Κίνα, που για πολλούς σχολιαστές είναι ο από μηχανής θεός που θα σύρει τον παγκόσμιο καπιταλισμό στη Γη της Επαγγελίας. Η απόπειρα του Χάρβεϊ να εξετάσει τον καπιταλισμό και την πορεία του προς την κρίση όχι μόνο στον χρόνο αλλά και στο χώρο (γεωγραφία), εκτός του γενικότερου ενδιαφέροντός της, είναι και ένα καλό αντίδοτο στη στειρότητα των οικονομικών που διδάσκονται στα Πανεπιστήμια. Σ' αυτά το αόρατο χέρι της αγοράς και η προσφορά-ζήτηση λειτουργούν κυριολεκτικά εκτός τόπου και χρόνου, με μπόλικες εξισώσεις που δεν εξηγούν τίποτα και δεν προβλέπουν το παραμικρό. 

-Το αίνιγμα του κεφαλαίου και οι κρίσεις του καπιταλισμού του Ντέιβιντ Χάρβει, Εκδόσεις Καστανιώτη, 2011

το κοινωνικό περιβάλλον 

Επειδή στον κυβερνοχώρο-όπως και στη μεταβατική περιοχή εμπειρίας- πολλοί από τους συμβατικούς κανόνες του χώρου και του χρόνου που όριζαν παραδοσιακά το πλαίσιο των σχέσεων αίρονται, οι περιπλανώμενοι σε αυτόν επικεντρώνονται κυρίως στα υποκειμενικά νοήματα. Σαν ένας χώρος ονείρων, ο κυβερνοχώρος δεν είναι πλήρως αποσυνδεδεμένος από την εξωτερική πραγματικότητα, αλλά αποτελεί μάλλον μια εναλλακτική θεώρηση της υποκειμενικής πραγματικότητας.

http://www-usr.rider.edu/~suler/psycyber/psycyber.html

και εγώ . . . 

Υ.Γ. Αν υποσχεθώ να είμαι καλό κορίτσι εντός τούτ' η γης που την πατούμε εντός του δείχτη και του λεπτόδειχτη, υπόσχεσε να είναι ελαφρύ το χώμα να μην με γρατζουνίσουν τα γρανάζια να έχω μπροστά μου το ακόμα;;;;;   

That's What's All About

Roman Surgical Tools

Τις προάλλες για άλλη μια φορά αναγκάστηκα να περάσω εκτάκτως την ημέρα μου στο νοσοκομείο.

Μισώ τα νοσοκομεία.

Όχι λόγω του πόνου ή του φόβου, όχι.

Δεν αντέχω τις μυρωδιές. Τις μυρωδιές του ιδρώτα, των σωματικών αποβλήτων, μυρωδιές σωμάτων που δεν έχουν πλυθεί, χτενιστεί, περιποιηθεί. Δεν αντέχω τις μορφές. Τις μορφές γεμάτες σωληνάκια, ημίγυμνες, με ρόμπες,  με πάνες, πρησμένες. Τους ήχους. Τους ήχους τους ασυνάρτητους, του βήχα, του φλέγματος, του φτυσίματος, του ρόγχου. Μα πάνω απ όλα δεν αντέχω που τίποτα απ αυτά, πλέον δεν πειράζει.

Ο γιατρός θα σε εξετάσει, θα σε γδύσει, θα πιάσει, θα κοιτάξει, θα αναλύσει, θα δει, χωρίς να σε κοιτάξει ούτε για μια στιγμή. Θα δει τα μάτια σου, όχι το βλέμμα σου, το στόμα σου όχι το χαμόγελο σου, που πονάς και όχι ότι αντέχεις όχι ότι δεν διπλώνεις και στητή τον εαυτό σου κρατάς. Ότι ναι παρ’ όλα όσα γίνονται κρατάς. Είμαι εξελιγμένο μοντέλο και αποδέχομαι την πτώση ως πεπρωμένο φυγείν αδύνατο και ως εξελιγμένο μοντέλο έχω αναγάγει το να πέφτω με χάρη σε τρόπο ζωής.

Όμως μισώ τα νοσοκομεία όπου βλέπω την πτώση,  αλλά αδυνατώ να δω την χάρη. Αύτη η έλλειψη όχι, όχι η πτώση . . .

Όχι η πτώση μα η σκέψη ότι δεν θα γίνει με τον τρόπο μου, η έστω με έναν τρόπο που να μπορώ να χειριστώ με τρομοκρατεί.

Με τρομοκρατεί. Όχι, όχι ο πόνος, όχι! Η απουσία μου.

Anonymous Persian Anatomical  Illustrations

Anonymous Persian Anatomical Illustrations

Two Flayed Men and Skeletons by Florentino Rosso, 1540-45

Anatomy Lesson of Dr. Willem van der Meer by Michiel Jansz van Miereveld, 1617

Anatomia Humani Corporis, showing the abdomen by Gerard de Lairesse, 1685

Decomposition of the Body, Govard Bidloo  ca. 1690

Two Wooden Anatomical Figures 17th century

The Anatomy of the Human Gravid Uterus from William Hunt, illus. by Jan van Riemsdyk, 1774

Breast Surgery by Kamata Keishu, 1804

The Gross Clinic by Thomas Eakins, 1875

Une fin à l’école Pratique by Camille Felix Bellanger, 1902

The First Attempt to Treat Cancer with X-Rays by Georges Chicotot, 1907

Operation by Max Oppenheimer, 1912

Man as Industrial Palace by Fritz Kahn,1926

Les Principales Glandes Endocrines, from Joseph Handler, illus. Jean-Paul Goude, 1967

Smoke by Richard Russell, 2007

Sipping From The Mirror by Troels Carlsen, 2008

Neural Electricity by Michelle Anderst, 2008

Anatomical Self-Dissection by Danny Quirk, 2010

She Knows How To Use Them by Michael Reedy

Open Heart Surgery by Peter M. Lawrence

Anatomical Bustier by Jean Paul Gaultier, 2011

Hand by Alan John Herbert, 2012

 

και της τριπλής,

Γαβγίζοντας στο φεγγάρι.

Πανσέληνος.

Παλίρροιες και άμπωτες

τις σκέψεις μου

μαλάζουν.

Τόσο που με επηρεάζουν

σάκος με κόκκαλα

αποκλείεται να ‘μια!

Κοιτώντας ψηλά

γαβγίζοντας στο φεγγάρι.

-απ ’ την δεύτερη ποιητική συλλογή μου- 

 

Υ.Γ. ναι, ναι αποδέχομαι την χρησιμότητα της ανατομίας . . .

Hard to Die

Είμαι δυναμική, επιθυμητό (I’m a cyborg, but that’s OK).Είμαι γλυκιά, ντουπ ! πέφτω σε τοίχο. Οι περισσότεροι ξαφνιάζονται, όσοι με θεωρούν έξυπνη το παίρνουν και ως ειρωνεία μερικές φορές. Η πλειοψηφία ανασκουμπώνεται. Η γλυκύτητα μου αποπροσανατολίζει ίσως γιατί ενδόμυχα θεωρείται προσόν των αδύναμων και αδύναμη δεν θεωρούμαι.

   Με έχουν τραυματίσει, με έχουν τραμπουκίσει, τρομοκρατήσει, απειλήσει, και πληγώσει.  Κυρίως άνθρωποι που δεν με ήξεραν καν. Η οργή και βία είναι απρόσωπες. Η γλύκα από την άλλη είναι καθαρά προσωπική υπόθεση. Είναι ταυτισμένη με πρόσωπα προερχομένη από μας και κατευθυνόμενη προς τις επιλογές μας. Ίσως γι’ αυτό να αισθανόμαστε ξεγυμνωμένοι όντας τρυφερή. Αδυναμία όμως είναι η ίδια η ανάγκη για συγκάλυψη και όχι η ίδια η γύμνια. Η γύμνια είναι κατάσταση δεν έχει χροιά, η συγκάλυψη είναι χειρισμός και επιδέχεται εκφάνσεις.

   Ναι με τραυμάτισαν, με πρόδωσαν, με βασάνισαν και παλεύω με νύχια και με δόντια κάθε που αιμορραγεί το παιδί μέσα μου να το κρατήσω ζωντανό. Παλεύω με νύχια και με δόντια να μην πάρω την ρομφαία μου να τα ισοπεδώσω όλα, να μην γίνω Νέμεσις. Παλεύω για να μην με χάσω γιατί η Νέμεσις δεν είμαι, είμαι η Σοφία. Εκφράζομαι σε πρώτο πρόσωπο για να διαφυλάξω την προσωπικότητα μου. Όταν οι επιλογές μας αποκτούν απρόσωπα στοιχεία οι προσωπικότητες μας ξεθωριάζουν.  

Self-Portrait by Leonardo da Vinci, 1512

Self-Portrait by El Greco approx. 1604

Self-Portrait(detail)by Rembrandt, 1659

Self-Portrait by Karoly Brocky, 1850

Self-Portait by Picasso, 1901

Self-Portrait by Marie Laurencin, 1906

Self Portrait with Skulsls by Luigi Russolo, 1908

Self-portrait as a Warrior by Oscar Kokoschka, 1909

Self-Portrait by Otto Muller, 1921

Self Portrait by Yuri Annenkov, 1923

Self-Portrait by Kathe Kollwitz, 1924

Self-Portrait by Claes Oldenburg, 1958

Self-Portrait by Frida Kahlo, 1940

Self-Portrait by Alex Katz, 1969

Self Portrait by Arnulf Rainer, 1972

Self Portrait by Keith Haring, 1986

Self-Portrait by Marilyn Manson, 1998

Self-Portrait by Yan Pei-Ming, 2000

Self Portrait as a Pachyderm by Dana Schutz, 2005

Self Potrait 31 by Yoshiko Fukushima, 2008

Self-Portrait at Noon by Marlene Dumas, 2008

 

Είμαι γλυκιά γιατί όλα τα παίρνω προσωπικά. Να είσαι γλυκός μαζί μου για να μου θυμίζεις ποια είμαι γιατί συγγνώμη, μα που και που ξεχνιέμαι. Ξέρω είναι δύσκολο αλλά. . .  είναι για μένα. Είναι για σένα. Η τρυφερότητα είναι απ’ τα λίγα πλέον πράγματα που υφίστανται και χωρίς διαμεσολαβητή.

Υ.Γ. 1. Η πάνω ανάρτηση είναι αφιερωμένη στο Κατερινάκι ένα κορίτσι σκέτη γλύκα.

Υ.Γ. 2. Σε μένα που δεν είμαι σκέτη γλύκα αλλά δεν μπορούμε να τα ΄χούμε όλα σ’αυτήν  την ζωή.

Υ.Γ. 3. Σε όλους όσους δεν μου κάνουν ναζάκια με την ελπίδα αυτό να αλλάξει γιατί οι δυνατοί με αδυναμίες, είναι σπουδαίοι άνθρωποι.