Λεγε μέ τρελή . . . . ευψαριστω

Μια φορά και ένAν καιρό (θα ‘θέλες). Θα με τεστάρεις λοιπόν να δειS αν είμαι και κλινικά ενδεδειγμένη. Θα πεις  -Το βράδυ παίζω live στη σκηνή . . .

                        Θα πω   -  Θες να έρθω;

                        Θα πεις  - Σιγά μΩρέ!

Δεν θα έΡΘω. Θα σκεφτείς - Δεν ήρθε. Αδιάφορη!

                          Θα σκεφτώ - Ποοοοο, θα ‘θέλα πολύ να τον καμαρώσω, αλλά θα έχει άγχος και με ‘μένα από κάτω θα είναι ακόμα χειρότερα. Εγώ όταν είμαι στην σκηνή προτιμώ να μην τον βλέπω. Δεν έχει σημασία τι θέλω αρκεί το παιδί μου να περάσει καΛά. Άλλωστε είναι η βράδια του, ας είναι άνετος να παίξει με το κοινό του και αυτό να του κάνει τα γλύκα μάτια. Χαλάλι  του!

    Περίμενες να αντιδράσω κάπως (γιατί;). Αντέδρασα κάπως, μα αλλιώς. Απέτυχα στο τεστ(θα ‘ρθουν κι άλλα). Μπορεί να μου κάνεις και άλλα τεστ όμως φοβάμαι πως και πάλι θα αποτύχω. Όσο θα αντιδρώ διαφορετικά απ’ ότι υπολογίζεις(και πάλι γιατί, γιατί έτσι τα ορίζεις;)και γνωρίζεις θα αποτυγχάνω. Όσο δεν θα είμαι εσύ και θα ‘χει υπόσταση αυτό το χαζό μου, ή όtι τελοσπάντων  είναι, εγώ, θα αποτυγχάνω. Όσο θα αποτυγχάνω, τόσο 8α απομακρύνεσαι ταξιδeύοντας προς πράγματα που να σου μοiάζουν. Που σου είναι οικεία και γι’ αυτό ανήκουν στην κατηγορία μου ταιριάζουν. Που τα χεις ξανασυναντήσεη και έτσι ξέρεις τα κενά που έχουν πως να τα συμπληρώνεις με αυτά να σε ολοκληρώνεις.           

     Ακολουθούν αποσπάσματα της διάλεξης Θέσεις Αντικουλτούρας (Anticultural Positions) προσωπικού μανιφέστου του Jean Dubuffet, εισηγητή και νονό του όρου art brut.

“Western man believes that his mind is capable of acquiring a perfect knowledge of  things. He is convinced that the rest of the world keeps perfect step with his reasoning faculties. He strongly believes that the principles of his reason and especially those of his logic are well founded.

"Savages" feel that there is something weak about reason and logic, they rely on other ways of gaining knowledge of things.

This is why they so greatly esteem and admire those states of mind which we refer to as delirium. I must confess that I have a very keen interest in delirium. I am convinced that art has a great deal to do with delirium.”

                                                                              *****

          “Western culture dotes on analysis, but I have little taste for analysis, little confidence in it. People think that everything can be revealed by disassembling and dissecting all the parts and then studying each individual one.

My own impulse moves in the opposite direction. I am much more apt to treat wholes rather than parts. The moment an object is dismembered even in two, I feel that it's lost for my study, I feel further away from it rather than closer to it.

I believe very strongly that an inventory of parts does not render an account of the whole.”

                                                                             *****

Οι καλλιτέχνες που παρουσιάζω σήμερα έχουν ιστορίες ενδιαφέρουσες, διαφορετικές αλλόκοτες στην πλάτη τους. Ψάξτε τους γιατί εμένα ο Jean Dubuffet δεν μ ‘αφήνει να πω άλλα μιας και   “The fifth point is the fact that our culture is based on complete trust in language (particularly written language) and on a belief in its capacity to translate and elaborate thought. Now this strikes me as a mistake. Language, I find, is a gross, extremely gross stenography, a system of highly rudimentary algebraic signs, damaging rather than serving thought. The spoken word, more concrete than writing, animated by the timbre and intonation of the voice, a bit of coughing, some grimaces, a whole range of mimicry, seems a lot more effective.

I consider written language a poor tool. As an instrument of communication, it conveys merely the carcass of a thought: what slag is to fire. And as an instrument of thought, it overloads the fluid and adulterates it.

I believe (and here I am in agreement with the so-called primitive civilizations) that painting, a medium more concrete than the written word, is a far richer instrument for communicating and elaborating thought.

I have said that what interests me about painting is not so much the moment at which it crystallizes into formal ideas as the preceding stages.

I want my painting to be seen as a tentative language fitted to these areas of thought.”

Welcome Parade by Jean Dubuffet

Untitled by Madge Gill, 1939

Tete Avec Animal by Heinrich Anton Muller, 1917-22

Hermin by Heinrich Anton Muller, 1917

I Was So Shocked by Daniel Johnston

I Had A Dream by Daniel Johnston

 

Allah Basta by Alois Brus, 1993

Eremitouch by Alois Brus, 1993

Bodilynesses by Adi Brunner, 2006

Hairstyles by Ingrid Lechner, 2006

Festo by Teleki Emo, 1967

People by Erich Prager, 2005

Temple of Light by Scottie Wilson

Incarnation De Portrait by Aloise Corbaz

Reine Victoria dans le Manteau Imperial Pontifical by Aloise Corbaz

Trucks by Dominik Huber, 2006

Untitled by Adolf Wolfli, 1921

Τέχνη του περιθωρίου(Βικιπαίδεια)
Άνθρωποι σε κουτιά????? ή τετράγωνοι άνθρωποι;;;;; ίσως γιατί είναι εύκολο να είσαι μεγάλος σε οθόνη 20 ιντσών. Δεν έχει σημασία όσες φορές δεν σε κατάλαβαν άλλες τόσες δεν έχεις καταλάβει και τελικά η νεκροψία θα δείξει. O Εdvard Munch ήταν διπολικός. Στα παιδικά του χρόνια κοντινοί του άνθρωποι πέθαναν από φυματίωση και λέγεται πως αυτό πυροδότησε την ασθένεια του. Ήταν γνωστός για τους δημόσιους καβγάδες του και για τις καταχρήσεις. Νισιλεύτικι σε ψυχιατρική κλινική. Ο Van Gogh ακρωτηρίασε μόνος το αφτί του μέτα απο φιλική διαμαχή. Νοσηλεύηκε σε ψυχιατρική κλινική φεύγοντας από την οποία πέθανε μετά από αυτοπυροβολισμό. Brut! artistsς; όχι Eξπρεσιονιστές

Λίγο σκοινί παρακαλώ

Προχθές καθώς γυρνούσα  απ’ την δουλειά. Έχοντας πετύχει κάτι για το οποίο πάλευα καιρό.  Κοιτώντας  έξω απ’ το παράθυρο του λεωφορείου την πόλη να περνάει μπροστά από τα μάτια μου, μια σκέψη δεν ξέρω και ‘γω από πού σκαρφάλωσε και πλανήθηκε στο μυαλό μου. Ρε λες να τα καταφέρω; Αυτά ακριβώς που θέλω, έτσι όπως τα θέλω; Λες να γίνω ευτυχισμένη;  Ταυτόχρονα κρύα δάχτυλα στραγγάλιζαν την καρδιά μου. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι δεν είμαι ευτυχισμένη. Ήμουν και είμαι παραγωγική και δημιουργική, για όσα θέλω αγωνίζομαι και παλεύω μέχρι να τα καταφέρω και συνήθως επιτυγχάνω. Σε πολλά σημεία, πολλά επίπεδα, με πάθος, πάντα ελπίζοντας για το καλύτερο, μα σίγουρη για το χειρότερο. Έτσι συνειδητοποιώ  τώρα πως λόγω των βιωμάτων μου στα είκοσι μου δεν περίμενα να επιβιώσω μεχρί τότε και πόσο μάλλον να τα ξεπεράσω. 

   Αργότερα αφού αντιλήφθηκα πως δεν πεθαίνει κανείς τόσο εύκολα απλά αποδέχτηκα την ζωή ως αυτό να είναι όλο. Στιγμές ευτυχίας όμως με κάνουν να αντιλαμβάνομαι πως είχα αποδεχτεί το να ‘σαι  δυστυχισμένος ως τίμημα του να είσαι ζωντανός. Drama queen, δράματα, εντάσεις και στεναχώριες μου επιβεβαίωναν πως πληρώνω το τίμημα άρα δικαιούμαι να υπάρχω. Άφοβη, τολμηρή με ευκολία στο να τα καίω όλα (ανατροπή;;;),  αδύναμη να αντισταθώ σε πρόκλησεις, ακραία. Τελείως ασυνείδητα, όλα μέσα από ένα αέναο κυνηγητό. Να με κυνηγάνε και  να κυνηγάω, αρκεί να παίζεται το παιχνίδι. Ε, λοιπόν νομίζω πως ήρθε η ώρα να σταθώ να μυρίσω και να απολαύσω εκείνο τον καφέ που λέγαμε.

   Το πόσο υπολογίζεις την ζωή και το πώς της φέρεσαι είναι συνυφασμένο με την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου. Ο Saul Bellow στο ΄΄ Άδραξε τη Μέρα΄΄ λέει ΄΄Είναι κακό να είσαι κάτι λιγότερο από άνθρωπος, κι είναι κακό να είσαι κάτι περισσότερο από  άνθρωπος. Αν είσαι κάτι περισσότερο από άνθρωπος, είναι δυνατόν να σέβεσαι την ζωή; Ούτε αν είσαι κάτι λιγότερο από άνθρωπος τη σέβεσαι.΄΄ και ο Νίτσε αναφέρει ΄΄ Ο άνθρωπος είναι ένα σκοινί τεντωμένο ανάμεσα στο ζώο και τον υπεράνθρωπο – ένα σκοινί πάνω από μια άβυσσο.΄΄

   Εναλλάσοντας το περισσότερο με το λιγότερο και αντιστρόφως δεν είμαστε όλοι ακροβάτες; Ακροβατώντας ανάμεσα στο κορμί και σε κάτι που ονομάζουμε ψυχή(τελικά πόσα γραμμάρια είναι;)

Acrobat by Jiri Ruzek

Acrobat by Jiri Ruzek

 Στη γη ή το μπλέ του ουρανού;

Acrobat With Bouquet by Marc Chagall, 1963

 Στο να σβουρίζεις και να φέρνεις τα πάνω, κάτω ή να μένεις ακίνητος;

Acrobatics by Marc Chagall, 1961

 Να πειθαρχείς στην επιδίωξη της άσκησης ή να είσαι πνεύμα αδάμαστο;

The Acrobats Exercise by Magritte, 1928

 Να είσαι ευελικτός;

Acrobates by Matisse, 1952

 Να αλλοιώνεις την μορφή σου;

The Acrobat by Picasso, 1930

Ή να φοβάσαι τα γερατειά και να κρατιέσαι απ' τα νιάτα;

Acrobat and Young Harlequin by Picasso, 1905

Αν είναι να κρατιέσαι από τι και από ποίον;

Τhe Acrobat on the Trapeze by Max Beckmann, 1940

Le Cirque, Les Trapezistes by Bernard Buffet, 1957

Κάποιες φορές σε πιάνουν και άλλες πάλι όχι!

Τhe Missed Leap by John Steuart Curry, 1934

Οπότε μπλέκεις τα χνώτα σου με αύτα των άλλων

Acrobats by Max Weber, 1946

γίνεσαι ένα μαζί τους;

Gray Acrobats by Fernand Leger, 1942-1944

 Ερωτεύεσαι;

Cirque Acrobats by Ivo Gueorguiev

Acrobats by Charles Demuth, 1916

 Ονειρεύεσαι;

Dream Acrobat by Boris Grigoriev, 1910

 Ή είσαι μόνη στην κορυφή

Μiss La La at the Circus, Dega, 1879

λες και αψηφάς την βαρύτητα;

Circus Acrobats by George Segal, 1981

Παρόλα αυτά τα τόσο συνειδητοποιημένα έχω κάποιες επιφυλάξεις μήπως τα πράγματα είναι πιο απλά. 

Είναι η φύση μου τέτοια! Μήπως έχω έντονο λίμπιντο όπως λένε κάποιοι, τρελή κάποιοι άλλη, φιλόδοξη μερικοί. . . Πο, πο είναι δύσκολο να ξεμπλέξεις το κουβάρι του σχοινιού που πάνω του ακροβατείς, και μάλιστα χωρίς βοήθεια ψυχολόγου. 

Les Acrobates by Francis Picabia, 1925

Υ. Γ. Η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε έναν φίλο με το ψευδώνυμο Τετράγωνος Ακροβάτης.

Γυμνή aka Naked . . .

Μ’ αρέσει να είμαι γυμνή. . . στο σπίτι μου. Τώρα πλέον που συγκατοικώ με την αδερφή μου δεν το κάνω και τόσο συχνά. Είναι κάτι που την φέρνει σε αμηχανία και δεν το θέλω. Η ίδια πιστεύει πως έχει να κάνει με το ότι νιώθω άνετα με το κορμί μου μιας και ως λεπτή και σχετικά γυμνασμένη το δικαιούμαι. Δεν ισχύει. Όσο άνετα νιώθω γυμνή άλλο τόσο αμήχανα νιώθω με το μαγιό. Το μαγιό δείχνει το κορμί μου αλλά κρύβει το φύλο μου. Το κορμί μου δεν με τρελαίνει αλλά με το φύλο μου είμαι πολύ συνδεδεμένη.Γυμνή είμαι στήθος, γοφοί, λεκάνη. Αυτή που μέσα της αν μπεις, μπορείς να κρυφτείς, να μετουσιωθείς. Είμαι η απόλαυση, η ηδονή, ο πόθος. Μυρωδιά, χρώμα, υφή, όλες οι αισθήσεις μαζί. Αισθήσεις σε εγρήγορση, κυρίαρχες. Αφέντρα και σκλάβα με τίποτα παραπανίσιο, τα πάντα.

    Σύμφωνα με την βίβλο, Γεννεσίς Γεν. 3,7 ΄΄και διηνοίχθησαν οι οφθαλμοί των δύο, και έγνωσαν ότι γυμνοί ήσαν, και έρραψαν φύλλα συκής και εποίησαν εαυτοίς περιζώματα.΄΄ πρώτη φορά νιώσαμε ντροπή ωσάν αντιληφθήκαμε την γύμνια μας. Από ‘κει και πέρα αυτό εξελίχθηκε ως προς την σεξουαλικότητα μας. Η γύμνια προκαλούσε ανάρμοστες σκέψεις και συνδυάστηκε με το σεξ. Σήμερα όμως το σεξ από κακόφημη δραστηριότητα μετατράπηκε σε υποχρεωτική. Στην αρχή δεν έπρεπε να σ’ αρέσει, ενώ τώρα αποκλείεται να μην σ’ αρέσει. Προς τι λοιπόν η ντροπή;;;

    Ήρθαν τα μέσα έξω. Η σημερινή γύμνια δεν έχει να κάνει με το κορμί αλλά με την απουσία. Την απουσία των ρούχων, τον φόβο για την απουσία της ιδιαιτερότητας μας, την προσωπικότητα μας. Χωρίς το ταγιέρ πως θα είμαι η γραμματέας; Χωρίς τα γυαλιά η διανοούμενη; Είμαι έξυπνη αρκετά; Αυτό όμως πως θα φανεί; Τι είμαι ένας κώλος; Μα ντροπή! Ενώ με το διάφανες παρεό έχω στυλ! Σεξαπίλ! Κάτι που ελκύει, γιατί αλλιώς . . .; Σέξι εσώρουχα, τακούνι τον ρόλο έτσι ξέρω πώς να τον παίξω. Το ΄χω δει! Το δείχνει και στην Τ.V.

    Εμένα όμως αυτά με φέρνουν σε αμηχανία. Κάποιοι άλλοι για μένα τα ‘χουν φανταστεί και δεν έχω ταυτιστεί. Προς το παρόν αισθάνομαι απλά γυναίκα είναι στην φύση μου και είμαι άνετα με τον ρόλο αυτό τον ΄΄απλοικό΄΄.     

Siri Seabed by Andrew Wyeth, 1967-1972

Overflow by Andrew Wyeth, 1969

Nude Torso by Brett Whiteley, 1976

Towards Sculpture 5 by Brett Whiteley, 1977

Woman in Bath by Brett Whiteley, 1964

Charcoal by Bill Jacklin

Desnudo Femenino by Egon Schiele, 1910

Desnuso Femenino by Egon Schiele, 1914

Danae by G. Klimt, 1907

Portrait of V. Motileva by Yuri Annenkov

Reclining Nude by Amedeo Modigliani, 1919

Etant Donnes 1 La Chute d'eau 2 Le G by Marcel Duchamp

Female Seated Nude by SAlvador Dali, 1960