Λίγο σκοινί παρακαλώ

Προχθές καθώς γυρνούσα  απ’ την δουλειά. Έχοντας πετύχει κάτι για το οποίο πάλευα καιρό.  Κοιτώντας  έξω απ’ το παράθυρο του λεωφορείου την πόλη να περνάει μπροστά από τα μάτια μου, μια σκέψη δεν ξέρω και ‘γω από πού σκαρφάλωσε και πλανήθηκε στο μυαλό μου. Ρε λες να τα καταφέρω; Αυτά ακριβώς που θέλω, έτσι όπως τα θέλω; Λες να γίνω ευτυχισμένη;  Ταυτόχρονα κρύα δάχτυλα στραγγάλιζαν την καρδιά μου. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι δεν είμαι ευτυχισμένη. Ήμουν και είμαι παραγωγική και δημιουργική, για όσα θέλω αγωνίζομαι και παλεύω μέχρι να τα καταφέρω και συνήθως επιτυγχάνω. Σε πολλά σημεία, πολλά επίπεδα, με πάθος, πάντα ελπίζοντας για το καλύτερο, μα σίγουρη για το χειρότερο. Έτσι συνειδητοποιώ  τώρα πως λόγω των βιωμάτων μου στα είκοσι μου δεν περίμενα να επιβιώσω μεχρί τότε και πόσο μάλλον να τα ξεπεράσω. 

   Αργότερα αφού αντιλήφθηκα πως δεν πεθαίνει κανείς τόσο εύκολα απλά αποδέχτηκα την ζωή ως αυτό να είναι όλο. Στιγμές ευτυχίας όμως με κάνουν να αντιλαμβάνομαι πως είχα αποδεχτεί το να ‘σαι  δυστυχισμένος ως τίμημα του να είσαι ζωντανός. Drama queen, δράματα, εντάσεις και στεναχώριες μου επιβεβαίωναν πως πληρώνω το τίμημα άρα δικαιούμαι να υπάρχω. Άφοβη, τολμηρή με ευκολία στο να τα καίω όλα (ανατροπή;;;),  αδύναμη να αντισταθώ σε πρόκλησεις, ακραία. Τελείως ασυνείδητα, όλα μέσα από ένα αέναο κυνηγητό. Να με κυνηγάνε και  να κυνηγάω, αρκεί να παίζεται το παιχνίδι. Ε, λοιπόν νομίζω πως ήρθε η ώρα να σταθώ να μυρίσω και να απολαύσω εκείνο τον καφέ που λέγαμε.

   Το πόσο υπολογίζεις την ζωή και το πώς της φέρεσαι είναι συνυφασμένο με την εικόνα που έχεις για τον εαυτό σου. Ο Saul Bellow στο ΄΄ Άδραξε τη Μέρα΄΄ λέει ΄΄Είναι κακό να είσαι κάτι λιγότερο από άνθρωπος, κι είναι κακό να είσαι κάτι περισσότερο από  άνθρωπος. Αν είσαι κάτι περισσότερο από άνθρωπος, είναι δυνατόν να σέβεσαι την ζωή; Ούτε αν είσαι κάτι λιγότερο από άνθρωπος τη σέβεσαι.΄΄ και ο Νίτσε αναφέρει ΄΄ Ο άνθρωπος είναι ένα σκοινί τεντωμένο ανάμεσα στο ζώο και τον υπεράνθρωπο – ένα σκοινί πάνω από μια άβυσσο.΄΄

   Εναλλάσοντας το περισσότερο με το λιγότερο και αντιστρόφως δεν είμαστε όλοι ακροβάτες; Ακροβατώντας ανάμεσα στο κορμί και σε κάτι που ονομάζουμε ψυχή(τελικά πόσα γραμμάρια είναι;)

Acrobat by Jiri Ruzek

Acrobat by Jiri Ruzek

 Στη γη ή το μπλέ του ουρανού;

Acrobat With Bouquet by Marc Chagall, 1963

 Στο να σβουρίζεις και να φέρνεις τα πάνω, κάτω ή να μένεις ακίνητος;

Acrobatics by Marc Chagall, 1961

 Να πειθαρχείς στην επιδίωξη της άσκησης ή να είσαι πνεύμα αδάμαστο;

The Acrobats Exercise by Magritte, 1928

 Να είσαι ευελικτός;

Acrobates by Matisse, 1952

 Να αλλοιώνεις την μορφή σου;

The Acrobat by Picasso, 1930

Ή να φοβάσαι τα γερατειά και να κρατιέσαι απ' τα νιάτα;

Acrobat and Young Harlequin by Picasso, 1905

Αν είναι να κρατιέσαι από τι και από ποίον;

Τhe Acrobat on the Trapeze by Max Beckmann, 1940

Le Cirque, Les Trapezistes by Bernard Buffet, 1957

Κάποιες φορές σε πιάνουν και άλλες πάλι όχι!

Τhe Missed Leap by John Steuart Curry, 1934

Οπότε μπλέκεις τα χνώτα σου με αύτα των άλλων

Acrobats by Max Weber, 1946

γίνεσαι ένα μαζί τους;

Gray Acrobats by Fernand Leger, 1942-1944

 Ερωτεύεσαι;

Cirque Acrobats by Ivo Gueorguiev

Acrobats by Charles Demuth, 1916

 Ονειρεύεσαι;

Dream Acrobat by Boris Grigoriev, 1910

 Ή είσαι μόνη στην κορυφή

Μiss La La at the Circus, Dega, 1879

λες και αψηφάς την βαρύτητα;

Circus Acrobats by George Segal, 1981

Παρόλα αυτά τα τόσο συνειδητοποιημένα έχω κάποιες επιφυλάξεις μήπως τα πράγματα είναι πιο απλά. 

Είναι η φύση μου τέτοια! Μήπως έχω έντονο λίμπιντο όπως λένε κάποιοι, τρελή κάποιοι άλλη, φιλόδοξη μερικοί. . . Πο, πο είναι δύσκολο να ξεμπλέξεις το κουβάρι του σχοινιού που πάνω του ακροβατείς, και μάλιστα χωρίς βοήθεια ψυχολόγου. 

Les Acrobates by Francis Picabia, 1925

Υ. Γ. Η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη σε έναν φίλο με το ψευδώνυμο Τετράγωνος Ακροβάτης.